11 yıl.
Çocuğumun babası olup çiflikte yaşıcam ben geyiklerini hızlı atlatan Varg abimizin en son albümü Belus. Albüm ismi adını Avrupa’nın en eski ışık ve masumiyet tanrısından almakta. Başta Den Hvite Guden (The White God) olan albüm ismi sonradan faşizan algılanabileceğinden değiştirildi, gerçi Varg Vikernes'i bilen bilir, gerek yok böyle atraksiyonlara, bilmeyenler için bir röportajından alıntı yapıvereyim:
- are you racist?
+ yes. but i hate no one. hate is irrational. i am a rational person.
- are you proud what you've become?
+ yes!
Albüme gelecek olursak benim açımdan ilk soru 11 yıllık araya değdi mi oldu. Cevabı sanırım evet, her ne kadar eskisi kadar Burzum müziğini kaldıramasam da (gençken kedi kesip kanını içerdik) hala o karanlığı, soğuk hissiyatını ve tatlı rahasızlığı alabildiğimi söyleyebilirim. Önceki albümlere baktığınızda (Daudi Baldrs harici konuşuyorum) daha aklı başında, sakin(!), oturaklı bir albüm görünümünde Belus.
Albümün genel konsepti, eski avrupa pagan güneş ve ışık tanrısı Belus'un ölümü ve yeniden dirilişi. Tüm sözler Norveçce, ilk ve son şarkı dışında ambient bir çalışma yok. Henüz tam olarak albümü yutamasam da keliohesten (sözleri de hoş), belus' tilbakekomst ve glemselens elv dikkat çeken şarkılar. Liste şöyle:
01. lukans renkespill
02. belus' død
03. glemselens elv
04. kaimadalthas' nedstigning
05. besøk til kelio
06. alvenes dans
07. alvegavene
08. sverddans
09. keliohesten
10. morgenrøde
11. belus' tilbakekomst
Tamam, Varg Vikernes adlı değişik kişiliğe içten içe duyulan saygı ve hörmetimiz albüm puanını yükseltiyor olabilir, yapılan müzik de tekdüze gözükebilir ama black metal denen tarz dahilinde yaratıcılıktan uzak, sadece gürültü yüklü zamane gruplarına bir siktirin gidin dediğini rahatlıkla söyleyebilirim Belus'un.
Sözün özü, kongen er tilbake.
Yorum Gönder